حاشیه شهرها نباید پناهگاه مجرمان در میان افرد جامعه شود

اصولاً بر اساس مکاتب جامعه شناسی در این زمینه یکی از عوامل مهم در بروز انواع آسیب های اجتماعی به خصوص اعتیاد؛ حاشیه نشینی است. براساس این تئوری هرجا که مهاجرپذیری وجود داشته باشد مثل در شهری مانند تهران و یا شهرهای بزرگ دیگر چون تجانس فرهنگی برهم می خورد و افراد ترس از شناخته شدن ندارند و به نوعی بی هویت هستند وقوع جرم و مسائلی مانند اعتیاد افزایش پیدا می کند. در حال حاضر ۱۲ تا ۱۳ میلیون حاشیه نشین داریم و ما شاهد تراکم جمعیت در این مناطق هستیم بدیهی است؛ در چنین مواقعی افراد مجرم و یا خلافکاران در انبوه انسان ها گم می شوند برای مثال شما تصور کنید زمانی که گفته می شود کرج ایران کوچک است یعنی از همه اقوام با فرهنگ های متفاوت در این شهر در کنار یکدیگر زندگی می کنند در چنین شرایطی خرده فرهنگ ها بروز پیدا می کند و به طبع آن جرم خیزی افزایش می یابد.متاسفانه بیشتر موارد جرم خیزی در مناطق پایین شهری که عبور و مرور بیشتر است رخ می دهد و شما به ندرت شاهد موارد جرم خیزی در مناطق بالای شهر هستید این پدیده به دلیل همان مسئله پنهان شدن خلافکاران در انبوهی از جمعیت است که به وقوع می پیوندد.مهاجرت ها از روستاها و شهرهای کوچک باید به صورت کنترل شده انجام پذیرد یکی از مسائل مهم در زمینه وقوع مسئله حاشیه نشینی مهاجرت از شهر و روستاها به شهرهای بزرگتر با امکانات بهتر است بدیهی است؛ افرادی که اقدام به مهاجرت می کنند از پس هزینه های زندگی در شهرهای بزرگ بر نمی آیند به بیان دیگر دخل و خرج شان با یکدیگر جور نیست و طبیعی است که حاشیه شهرهای بزرگ را برای زندگی انتخاب کنند.توزیع عادلانه خدمات اجتماعی در شهرهای متفاوت می تواند به عنوان یک راه کوچک برای درمان این معضل باشد تا زمانی که بسیاری از کارخانه جات و کارگاه های تولیدی در اطراف شهری مانند تهران جمع آوری شده اند مهاجرت ناشی از بیکاری و فقر اقتصادی رخ می دهد و به طبع آن حاشیه نشینی و گسترش جرم خیزی و مسئله ای مانند اعتیاد نیز بروز پیدا می کند.