زارا گرین‌بام
اندرز‌های روانشناسان برای دورکاران تازه‌کار
ترجمه: دکتر حسین شکرکن (استاد بازنشسته‌ی دانشگاه شهید چمران اهواز)
در این هنگامه که کارفرمایان محل‌های‌کار را برای کند‌کردن انتشار ویروس کووید-۱۹ می بندند، روانشناسان صنعتی و سازمانی به مدیران و کارکنان در این مورد که چگونه می‌توانند اثربخش‌تر کار کنند اندرز‌هایی داده‌اند.
درحالی‌که میلیون‌ها نفر، در تلاش برای کند‌کردن انتشار ویروس کرونا، با دستور فاصله گذاری اجتماعی خانه نشین شده‌اند، کارفرمایان به‌تکاپو افتاده‌اند تا راهکارهایی را برای انجام‌گرفتن تکالیف کاری پیدا کنند. در این شرایط، شرکت‌ها، با هدف تداوم حرکت اقتصاد، حفظ کسب و کارها را وجهه همت خود قرار داده‌اند. چنین می‌نماید که درگیرساختن افراد جدا افتاده در خانه‌ها به انجام‌دادن تکالیف کاری روزانه به صورت دورکاری می‌تواند مشکل‌گشا باشد. بنابراین، نیاز مبرمی به کارکنان دورکار مولد پیدا شده است. با وجود این، انتقال شتابان به یک اقتصاد دورکار سهل و ساده نیست.
راوی گاجندران (Ravi Gajendran ) یک استاد مدیریت در دانشگاه بین المللی فلوریدا می‌گوید که حتی اگر فرد یک دورکار عادی باشد، این زمان زمانی طبیعی نیست. «نخستین نکته‌ای که باید تشخیص داده شود این است که خود کار ممکن است از کار پیشین متفاوت احساس شود.» اولاْ، کارکنان ممکن است فرزندان یا اعضای دیگری در خانواده داشته باشند که باید به آنها توجه شود. آنان ممکن است نگران سلامت بچه‌ها، نگران سلامت والدین و پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها، یا نگران امنیت در‌آمد خود باشند. خانه‌نشینی ممکن است سبب احساس بیقراری یا ناکامی نیز بشود.
راوی گاجندران اظهار می دارد که «رهبران باید دریابند که کارکنان با گرفتاری‌های زیادی دست به‌گریبانند. این صرفاْ کار عادی نیست، بلکه دورکاری است. دورکاری در حالی انجام می‌گیرد که فرد احساس می‌کند با یک بحران زیستی سروکار دارد.»
مطالعات روانشناختی، در مورد این گذار ناگهانی، چه برای دورکاران تازه‌کار و چه برای دورکاران مجربی که با چالش‌های جدید مواجهند، بینش‌هایی به‌دست می‌دهند.
تیموتی گلدن (Timothy Golden) دکترای روانشناسی صنعتی و سازمانی از مؤسسه پلی‌تکنیک رنسلر، بیان می‌دارد که «موقعیت کنونی برای دورکاری یک نقطه عطف است. شهرت دورکاری طی سالیان گذشته رو به افزایش بوده است. لیکن، نیاز فوری ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا فرصتی فراهم کرده است تا با بهره‌گیری از درس‌های گذشته، بتوانیم در این بحران به کار مولد و زایا ادامه دهیم. اینک زمان ترس و وحشت نیست، بلکه وقت آن است که درس‌هایی را که از گذشته آموخته‌ایم بازنگری کنیم و به خوبی به کار ببندیم.»
در اینجا رهنمودهایی ارائه می‌شود که مدیرن و کارکنان با بهره‌گیری از آنها می‌توانند در خلال شرایط خانه نشینی به‌گونه‌ای اثربخش به‌کار بپردازند.
کمینه‌کردن عوامل حواس پرتی
جایی را برای کار انتخاب کنید که از اعضای خانواده جدا باشد، بهتر است اتاقی باشد که بتوان در آن را بست. پس از آن، بکوشید تا ذهن خود را از مزاحمت‌ها رها سازید تا بتوانید تکالیف مربوط به کار را انجام دهید. گلدن توصیه می‌کند که با اعضای خانواده برای مشخص‌کردن ساعات بی‌سرو صدای مشترک، اوقات تنفس و شرایطی که در آنها بهم زدن وقت کاری مجاز است، صحبت کنید. البته، فشار ناشی از همه‌گیری کرونا می‌تواند تمرکز شما را بهم بزند. بنابراین، اوقاتی را نیز به دور از اخبار و اطلاعات، مثلاْ، برای خواندن کتاب یا قدم زدن در بیرون از خانه جهت آزاد شدن از بحران کنونی و تمدد اعصاب در نظر بگیرید. همچنین، خوب است در آغاز هر روز دقایقی را در این باره بیندیشید که چرا کاری‌که انجام می‌دهید برای مراجعان، همکاران و سازمانتان مهم است. به گفته گاجندران «چیزی مثل، من اکنون به صورت اینترنتی به کلاس‌هایم آموزش می‌دهم. این نه تنها فرصتی آموزشی برای دانش‌آموزان یا دانشجویانم است، بلکه برای دور شدن آنان از گسستگی پیش آمده در زندگی‌شان نیز مفید است و وسیله‌ای است که با استفاده ازآن می‌توانند احساس کنند که بر اوضاع مسلط هستند.
گاجندران پیشنهاد می‌کند کسانی که با مسئولیت‌های کاری و نگهداری از بچه‌ها سروکار دارند، این شرایط را به اطلاع همکاران و سرپرستان برسانند و با هماهنگی با همسر در باره وظایف رسیدگی به بچه‌ها، اوقاتی مانند صبح زود یا دیر وقت در شب را که مزاحمت کمتر است، برای انجام‌دادن کارهای مهم در نظر بگیرند.
تعیین هدف‌ها و حد و مرزها
هدف‌های روزانه را برای تکالیفی که می‌خواهید انجام‌دهید یا پیشرفتی که می‌خواهید بدان برسید، تعیین کنید. هرگاه لازم باشد، برای تعیین برنامه کاری با مدیر خود مشورت کنید. این اهداف و برنامه کاری را با همکاران یا با اعضای خانواده درمیان بگذارید. به گفته گلدن «گاهی دادن تعهد علنی به دیگران در این باره که آن روز چه کارهایی می‌خواهید انجام دهید شما را پاسخگو می سازد.» پژوهش‌ها نشان می‌دهند که دورکاران نسبت به همتاهایی که در اداره کار می‌کنند ساعات بیشتری به‌کار می‌پردازند و مرزهای بین زندگی کاری و خانوادگی برایشان مبهم می‌شود.
گاجندران اظهار می دارد «هنگامی که در اداره کار می‌کنید، زمانی طبیعی برای آغاز و انجام کار وجود دارد. مهم است که در دوره دورکاری نیز همان حد و مرزها و روش‌های عادی رعایت شوند.» هدف این باشد که در صورت امکان هر روز برنامه کاری یکسانی پیگیری شود و وقتی کار روزانه پایان می پذیرد بازبینی پیام‌ها و نامه‌های اینترنتی هم به اتمام برسد.
تدارک یک برنامه ارتباطی
هم کارکنان و هم کارفرمایان باید یک برنامه ارتباطی پویا در باره انتظارات عملکرد و هر گونه دشواری که ممکن است رخ بدهد، داشته باشند. اگر در اجرای تکالیف به دلیل دشواری‌های ناشی ازترتیبات کاری، مثلاْ نارسایی در ارتباط اینترنتی یا تلفن همراه، دچار مشکل شوبد به مدیر خود اطلاع دهید. روانشناسان همچنین، ایجاد برنامه‌ای از دفعات و نحوه ارتباط با همکاران را توصیه می‌کنند. گلدن اظهار می دارد که «یکی از مواردی که اغلب توسط مدیران نادیده انگاشته می‌شود این است که ترتیبات مشخص مدونی برای تداوم جریان ارتباط تنظیم نمی‌کنند.»
اگر قرار باشد اطلاعات، گزارش‌ها و تحلیل‌ها به اشترک گذاشته شوند، بهترین روش استفاده از پست الکترونیکی است. لیکن اگر باید با یک تیم برای سردرآوردن از اطلاعات مشترک کارکنید، یک ارتباط تلفنی یا یک ویدئو کنفرانس را در برنامه خود بگذارید. به گفته گاجندران، استفاده از رسانه همزمان احتمالاْ سریع‌تر است و بدفهمی کمتری ببار می‌آورد.
برقراری ارتباط اجتماعی
به دورکاران در مقایسه با کارکنانی که در محل اداره شرکت به‌کار اشتغال دارند، احساس تجربه جدا افتادگی اجتماعی و حرفه‌ای دست می‌دهد. این احساس تنهایی اکنون احتمالاْ بدتر هم هست، چه اقدامات مربوط به فاصله گذاری اجتماعی، میلیون‌ها تن از کارگران و کارمندان را از سامانه‌های اجتماعی پشتیبان شخصی در بیرون از محل‌کار نیز محروم ساخته است.
به گفته گلدن «در ارتباط ماندن با دیگر همکاران، مدیران و مشتریان برای دورکاری موفقیت‌آمیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. از آنجا که فرد به‌هنگام دورکاری ممکن است وسوسه شود تا خود را جزیره‌ای جدا افتاده بپندارد، دورکاران باید برای همدیگر یک سامانه حمایت اجتماعی و حرفه‌ای راه بیندازند تا بافت اجتماعی موجود در محل‌کار تا آنجا که ممکن است در دوران دورکاری نیز پابرجا بماند.» شایسته است که مدیران، در خلال تماس‌های تلفنی و ویدئو کنفرانس‌ها، فرصت‌هایی را برای گفت‌و‌گوهای غیر رسمی فراهم سازند تا کارکنان بتوانند روابط سالم و حمایت‌آمیز با همکاران خود برقرارکنند. شرکت، همچنین می‌تواند یک کار گروه پیام رسانی مشخص را برای گفت‌و‌گو در باره ویروس کرونا و مسائل دیگر از جمله اخبار و به روزرسانی‌ها، مطالب شخصی و درخواست‌ها برای مواد و رهنمود‌های لازم راه بیندازد.
نظر شما :