طعم گس کاهش فرزندآوری

کشور ایران در کاهش موالید و سقوط فرزندآوری به‌ویژه در چند سال اخیر رتبه نخست جهان را به خود اختصاص داده است. جمعیت کشور در حال پیرشدن است و بعد از سال ۱۴۰۰ این روند تشدید هم می‌شود. به هر حال تا ۲۰ سال آینده جمعیت جوانی در کشور وجود ندارد و اگر هم باشد بسیار ناچیز است. اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد وضعیت اقتصادی کشور است. وقتی که خانواده‌ها از حداقل درآمد برخوردار هستند و جوابگوی خط فقر اعلام‌شده نیستند، ترجیح می‌دهند که در این شرایط اقتصادی از تولد فرزند جلوگیری کنند. من معتقد هستم که برخلاف گذشته جوان‌های ایرانی فرزندداشتن را اجبار، نه، بلکه یک انتخاب می‌دانند. بالا رفتن سطح تحصیلات و رغبت بیشتر زنان به اشتغال و استقلال مالی و به تبع آن افزایش سن ازدواج یا حتی کاهش ازدواج در کنار گرایش به سمت فردگرایی در جامعه از عوامل اصلی کاهش نرخ رشد جمعیت ایران محسوب می‌شوند. در کشور طی چند سال اخیر آمار ازدواج کاهش داشته است و همزمان با رشد طلاق مواجه بودیم. عدم مسؤولیت‌پذیری والدین نسبت به خودشان و یکدیگر روز به روز بیشتر می‌شود و طبیعی است که فرزندآوری هم کاهش داشته باشد؛ به نوعی ما شاهد فردگرایی هستیم.
در این شرایط که من از آن با عنوان مدرنیته و دوری از فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی نام می‌برم، تشویق‌ها و کلیه اظهار نظرها درباره رشد موالید و فرزندآوری در بین جوان‌ها بی‌ثمر است. اگر بنا باشد فرهنگ یک جامعه را اصلاح کنید، نخست باید ساختارهای سیاسی و اقتصادی را اصلاح کرده و این موضوع تنها راهکار حل این مشکل است. باید جمعیت نخبه ایرانی را چه از لحاظ اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، شناسایی کنیم و با تشویق‌ها و تبلیغات مثبت بین آنها برای افزایش فرزندآوری هوشمند در بین جمعیت نخبه اقدام کنیم.