پرخاشگری اجتماعی

اجتماع ایران امسال بیشتر از سال های قبل خشونت اجتماعی را تجربه می کند. افراد و گروه های اجتماعی دنبال بهانه هستند تا پرخاشگری و پرخاشگری اجتماعی را نشان دهند.

پرخاشگری و خشونت زمانی خود را نشان می دهد که افراد در مقابل منطق و بحث و گفتگو کم می آورند ویارای گفتگو ندارد و لذا دست به پرخاشگری و خشونت می زنند. در واقع ضعف خود را با پرخاشگری و خشونت می خواهد بپوشاند درحالیکه در مقابل افکار عمومی بیشتر رسوا می شوند. البته پرخاشگری دلایل مختلفی دارد که به برخی از آنها اشاره می شود.

ول اینکه #فروید پدر روانشناسی معتقد است که ناکامی باعث پرخاشگری می شود.

دوم اینکه پرخاشگری ریشه فرهنگی دارد یعنی افراد هنوز به رشد اجتماعی نرسیدند یعنی همچنان در بدویت به سر می برند با اینکه در عصر ارتباطات و الکترونیک زندگی می کنند ولی همچون بدوی رفتار می کنند.فرهنگ اکتسابی است.

سوم اینکه پرخاشگری ریشه اجتماعی دارد افراد در اجتماع سرخورده می شوند نهادهای مدنی یا شکل نگرفته اند و یا اینکه نمی گذارند شکل بگیرد به زعم‌هابرماس هنوز حوزه عمومی شکل نگرفته و افراد اجتماعات را با جنگل اشتباه می‌گیرند اگر نهادهای مدنی شکل بگیرد رشد و شعور اجتماعی تکامل می یابد و در حوزه عمومی پرخاشگری و خشونت جای خود را به گفتگو و منطق می دهد.

چهارم اینکه پرخاشگری و خشونت ریشه سیاسی دارد. یعنی اینکه نظام سیاسی تمامی عرصه‌ها را در می‌نوردد و افراد و گروه‌ها چاره‌ای جز خشونت و پرخاشگری ندارند که نهایت اش به انقلاب ختم می‌شود.

پنجم اینکه پرخاشگری و خشونت ریشه اقتصادی دارد. در نظر بگیرید که فردی دارای مدرک دکترا باشد و چهار میلیون تومان حقوق بگیرد در حالیکه خط فقر در آن اجتماع 10میلیون تومان باشد طبیعی است که ناکامی اقتصادی باعث پرخاشگری اجتماعی می شود حال اگر این فرد در زندگی زناشویی و خانوادگی
مشکلاتی داشته باشد پرخاشگری و خشونت افزایش می یابد.

در هر حال خشونت و پرخاشگری اجتماعی از مهمترین آسیب‌های اجتماعی است که باید نظام سیاسی و نهادهای مدنی در مقابل این آسیب اجتماعی حساس باشند و با بهبود شرایط پرخاشگری و خشونت را به حداقل میزان خود برسانند در غیر این صورت به جای تکامل اجتماعی ، اجتماع سیر قهقرا و زوال اجتماعی را در پیش می‌گیرد .