پانسیون‌نشینی عاملی برای گسترش آسیب‌های فردی و اجتماعی‌ست

عدم نظارت دقیق و کافی خانواده‌ها بر جوانان و نوجوانان پانسیون نشین و عدم توانایی انتخاب در گزینش اطرافیان و دیگر افراد ساکن در این مراکز از جمله معضلات از پانسیون نشینی محسوب می‌شود. از آنجایی که پانسیون‌ها مراکزی عمومی هستند و با داشتن مدارک هویتی می‌توان آن‌ها را کرایه کرد، هم نشینی با برخی افراد ناسالم که اختیاری برای عدم حضور آن‌ها در پانسیون وجود ندارد باعث می‌شود تا افراد گوناگونی یکجا جمع شوند و باهم زندگی کنند بنابراین همین باعث می‌شود که اگر فرد سالمی هم در آن جمع وجود دارد به راه نادرست کشیده شود.هنجار گریزی و آسیب پذیری این اماکن از محیط خانه و خانواده بیشتر است، زیرا نظارت و کنترلی که در فضای خانواده‌ها مشاهده می‌شود در این مراکز کمتر دیده می‌شود.زندگی در چنین مراکزی با فشار‌های روحی و روانی خاص همراه است و باید در نظر داشت که در چنین فضا و شرایطی لزوم ارائه خدمات مشاوره‌ای اصلی اجتناب ناپذیر است، چون به هر حال تجربه فاصله گرفتن از اعضای خانواده و خلا‌های روحی و عاطفی در مواقع حساس و دشوار می‌تواند خود به آسیب و معضلی جدی مبدل شود که زندگی فرد را تحت الشعاع قرار دهد. لازم است تا کارشناسان امر، جامعه شناسان و آسیب شناسان به نحو دقیق‌تری به فرصت‌ها و تهدید‌های موجود در این مراکز بپردازند و آن را به صورت جدی‌تری مورد بحث، بررسی و واکاوی قرار دهند.این پدیده می‌تواند هشداری برای مسئولان باشد، زیرا با بالا رفتن هزینه زندگی و مسکن احتمال دارد افراد بیشتر مجبور به زندگی در پانسیون‌ها و مکان‌های مشترک شوند پس انتظار می‌رود رئیس جمهور آینده تمرکز جدی و بیشتری بر وضعیت مسکن داشته باشد تا خانواده‌ها و جوانان بتوانند به راحتی برای خود مسکن خرید یا اجاره کنند.