مثبت اندیشی و ارتباط بین افراد می‌تواند موجب شادی و نشاط در زندگی شود

اولین چیزی که باید در زندگی باور کنیم این است که زندگی ما دو قطبی است و باور نداشته باشیم که می توانیم یک زندگی خطی که فقط مسایل شادی و رفاه و نکات مثبت که در ذهن ما است را تأمین می‌کند در نظر بگیریم. همه ما می‌دانیم زندگی در اکثر مواقع غیر قابل پیش‌بینی است و انطور که بخش مثبتش را تجربه می‌کنیم بخش منفی هم به سراغ ما می‌آید و ما باید آمادگی این را داشته باشیم که با برخی زمینه‌هایی که کاهنده است و احساسات منفی است روبرو شویم و آنها را سازمان بدهیم و مدیریت کنیم. ما هیچ وقت نمی‌توانیم مشکلات و تنش‌ها را به صفر برسانیم اما اگر آمادگی را داشته باشیم که مشکلات به زندگی می‌آیند قطعا دچار شوک نمی‌شویم و آسیب‌هایی که از این منطقه به ما وارد می‌شود کنترل شده خواهد بود و کمتر بر روی روان ما تأثیر خواهد گذاشت. ما برای شاد بودن به دلایل متفاوتی نیاز داریم که برخی از این دلایل ریشه در مسائل اقتصادی و مادی دارد و برخی در زمینه‌های دیگر ارتباطی و روانی ما نهفته است که زیربناهای اقتصادی هم نیاز ندارد. به عنوان مثال ما در ارتباطات خود، احساسات مثبتی به دست می‌آوریم که می‌تواند زمینه ای برای شاد بودن باشد و یا در رابطه با انتظاراتی که از محیط داریم و پرداختن به اینها می تواند زمینه‌ساز این باشد که از داشته‌هایمان احساس مثبتی داشته باشیم پس اگر بخواهیم راهکارهای شاد بودن را با وجود مشکلات اقتصادی مطرح کنیم می‌توانیم به این نکته اشاره کنیم که آن بخشی از زمینه هایی که شادی ما را تامین می کند که وابسته به مسایل اقتصادی نیستند و ریشه بسیاری از موارد در ارتباطات نهفته است این ارتباطات صمیمی و مثبت و همراه با تعهد را در اعضای خانواده و کسانی که قادر هستیم با آنها رابطه برقرار کنیم از راهکارهای اصلی شاد بودن تلقی کنیم و در کنار آن مسایل شخصی افراد هم مطرح است و افراد می‌توانند یک ارزیابی از خود داشته باشند و علایق و سلایق خود را مجدد کاوش کنند.
ما یک سری نیازهای فیزیولوژیکی مانند خوردن و حتی نیازهای ثانویه که برای آرامش و آسایش زندگی لازم است داریم و اینها می‌توانند زمینه‌ای باشند برای این که ما احساس ناشادی کنیم اما تمام اینها را می‌توان با تعدیل کردن و  کاهش سطح انتظاراتمان به شکلی با شرایط موجود هماهنگ کرده و کاهش دهیم. از تأثیری که مسایل اقتصادی می‌گذارد کم کنیم اما قطعا این مسائل تاثیر خود را خواهد گذاشت.مهم‌ترین مشکلی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم و آن شیوع ویروس کرونا است اشاره کرد و به ارایه توضیح در خصوص این که چه کنیم دوره سخت خانه‌نشینی ناشی از شیوع کرونا به تلخی نگذرد پرداخت: هر کدام از ما یک سری مسایل اجتماعی از راه دور و همچنین یک سری تعلقات درون منزل داریم و یک سری مسایلی که علایقه شخصی و خصوصی ما است.در این دوران باید به آنها فکر و آنها را لیست کنیم و در فرصت‌های مناسب به هرکدام از آنها بپردازیم. خیلی خوب است که در طی روز با آنها که دوستشان داریم ارتباط برقرار کنیم و این کار ساده علاقه اجتماعی را وسعت می‌بخشد و سود و منفعتش بر مکانیزم روانی خودمان برمی‌گردد. می توانیم خاطرات و گذشته‌هایی که احساس خوب برایمان داشته را بررسی کنیم تا این دوران بگذرد. در واقع این دوران محکی است برای قدرت سازگاری ما و قدرت سازگاری بخشی از هوشمندی ما است لذا آنها که قادرند در این شرایط سازگارتر باشند هوشمند تر هستند و از هر شرایطی استفاده های مطلوب بیشتری می‌برند. بحث کرونا طولانی مدت است و شاید طبق نظر متخصصان تا دو سال دیگر هم طول بکشد و برای این که کنار هم باشیم و در موقعیت‌های اجتماعی غیر ضروری کمتر شرکت کنیم نیازمند این هستیم که کنار هم سازگارتر باشیم. در این زمینه مداخله‌های غیر ضروری را مهم می دانم و بدانیم دیگرانی که کنار ما هستند حتی اگر فرزند ما است حتی اگر کم و سن و سال است باور کنیم او هم تفکرات خاص خود را دارد از این رو مداخلات بی‌دلیل خود را کاهش دهیم. عامل بسیاری از مشکلات این است که من با فکر خود می خواهم دیگران را کنترل کنم در حالی که باید روحیه کنترل‌گری را کاهش دهیم و به عقاید و دیدگاه‌های هم احترام بگذاریم در این صورت افراد از کنار هم بودن لذت می‌برند.