کودک‌آزاری گستره مختلفی از رفتارها را شامل می‌شود. هرچند که همه رفتارها در نهایت به آزار جسمی و روحی کودک منتهی می‌شود، اما می‌توان این رفتارها را به سه گروه دسته‌بندی کرد.
تفاوت وجود دارد میان «علت» و «دلیل». «دلیل» همان بُعد ذهنی است و «علت» بُعد بیرونی دارد. حالا یک فرد با توجه به علت‌های بیرونی در درون خودش شروع به تجزیه و تحلیل می‌کند و یک دلیلی برای خودش درست می‌کند، در این دلیل او نتیجه می‌گیرد و استدلال می‌کند که چقدر انسان بدبختی است. اینکه آدم‌ها چرا با وجود علت‌های مشابه، استدلال‌های یکسان ندارند، گویای این موضوع است و می‌خواهم بگویم که از سطح خرد تا سطح کلان، یعنی از واحدی مانند گروه در سطح خرد، تا سازمان‌ها در سطح میانه و حکومت‌ها در سطح کلان به عنوان «علت» در تشدید ناشادی مؤثر هستند. بنابراین در اینجا اگر عناصر تاریخی، فرهنگی و سیاسی را با یکدیگر جمع کنیم، در نتیجه‌گیری نهایی به این مرحله می‌رسیم که آمار شادکامی ما کاهش پیدا کرده است.
پیشتر موضوع امید بیشتر در رشته روانشناسی مطرح بود اما به مرور در دهه‌های اخیر تبدیل به یکی از موضوعات مهم رشته مردم‌شناسی شد که دلیل آن هم ارتباط مردم‌شناسی با جنبه‌ها و ابعادی از زندگی است که در ارتباط با موضوع امید هستند و می‌توانند آن را تقویت یا تضعیف نمایند.امید فردی به مسائلی چون سلامت رفاه و شادی باز می‌گردد و توانایی فرد برای رسیدن به اهدافی است که برای زندگی خود تعیین کرده و انگیزه و تمایل رسیدن به این اهداف را تقویت می‌کند.
رسانه‌ها به مفهوم عام کلمه از رسانه‌های تصویری گرفته تا رسانه‌های متنی، چند رسانه‌ای‌ها و فضای مجازی، نقشی مهم در جهت‌دهی به افکار عمومی در زمینه پدیده‌های جمعیتی دارند. رسانه‌ها برای عملکرد درست نیاز به یک سری ضرورت‌ها و پیش‌نیازها دارند.
احساسات امنیت و تلاش برای کسب هویت دو عامل بزرگی است که اعضای یک جامعه را به جهات مختلف اجتماعی سوق می‌دهد؛ به این معنا که اگر احساس امنیت بالا باشد و روند هویت‌‌یابی، روندی منطقی و سهل باشد، افراد طبیعتاً کمتر به کج‌روی‌ها و هنجاری‌شکنی‌ها روی می‌آورند و زندگی کم‌وبیش معمولی‌ای خواهند داشت.
بی تفاوتی اجتماعی در بیشتر موارد به صورت فردگرایی محض خود را نشان می دهد. فردگرایی را با تعریف لیبرالیستی اشتباه نگیرید، فردگرایی را در غالب منافع شخصی و کسب سود از هر راه قانونی و غیرقانونی معنی کنید. بی تفاوتی اجتماعی چنان سراپای جامعه را درنوردیده است که هر نوع آینده نگری چالش های جدی را پیش روی تحلیل ها قرار می دهند.
یک کارشناس فرهنگی کشوری گفت: کاهش مهارت‌های جمعی، افزایش ساعات خواب و...آسیب‌ها توجه مضاعف به طبقات پایین اقتصادی، ارتقاء فضای مجازی و ... نیز اثرات مثبت کرونا بر فراغت دانشجویان می‌باشند.
به گزارش دفتر مطالعات فرهنگی جهاد دانشگاهی، محمدسعید ذکایی در نخستین نشست وبیناری فراغت که با حضور ایرج شاکری‌نیا، دانشیار روانشناسی دانشگاه گیلان به مثابه گفتگو در روز یکشنبه ۱۵ شهریورماه به صورت مجازی برگزار شد بیان کرد: گفت‌وگو درخصوص فراغت در اوضاع کنونی که همه با بیماری کرونا مواجه و با مشکلات و عوارض آن از قبیل کلافگی، بی‌حصولگی و ملال درگیرند امری ضروری است.
مسئلۀ انفعال، انحطاط، بی‌تفاوتی و مشتقاتش مفهومیش جزو پر تکرارترین مفاهیم در فهم روانشناسی اجتماعی ایرانیان هستند. این مفاهیم و صفات دربارۀ ایرانیان آنقدر تکرار شده‌اند که به بدیهی‌ترین مفاهیم برای فهم وضعیت روانی-اجتماعی بدل گشته‌اند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با بیان اینکه کار دانشگاه با آن چیزی که احزاب سیاسی دنبال می‌کنند متفاوت است، اظهار کرد: دال اصلی دانشگاه فعالیت سیاسی نیست، بلکه کارش این است که امر سیاسی را به امر آکادمیک محول کند. در دانشگاه نباید فعالیت سیاسی کرد، بلکه باید مفاهیم سیاسی را در ساحت دانایی صورت‌بندی کرد.
اولش باورم نشد، به خودم گفتم مثل برخی چیزهای دیگر کار فتوشاپی کرده‌اند که موجی درست کنند و بعد تکذیب می‌شود، اما نشد و واقعیت داشت. عکس دختربچه‌ها از روی کتاب سوم ریاضی دبستان حذف شده و وزیر آپ هم دستور داده است موضوع بررسی شود، یعنی حذف صحت دارد.
خشونت صرفاً جسمی نیست بلکه می‌تواند از نوع مادی، روانی، جنسی و… نیز باشد. چه بسا حتی برخی از کارشناسان بر خشونت‌های روانی تاکید کرده و آسیب‌های آن را نسبت به سایر خشونت‌ها بیشتر می‌دانند.
ارتکاب خشونت خانگی به دلیل گسترش در کشورهای مختلف و بـه دلیل آسیب‌های جدی مورد توجـه دولت‌ها در دو حوزه داخلی و بین‌المللی قرار گرفته است. این امر منجر به این پرسش شد که نقـش مداخله دولت‌ها در خشـونت خانگی چگونه است؟بررسی خشونت با مشکلاتی همراه است. چون پژوهشگر باید وارد حوزه خصوصی خانواده شود و نبود آمار دقیق در خصوص افراد در معرض خشونت جزء محدودیت‌های دیگردراین زمینه است.
سخن از انفعال دانشگاه است. در واژه‌نامه‌های فارسی، نزدیک‌ترین واژه به انفعال، شرمندگی است. از قضا در متن حاضر بس به‌جا است که شرمندگی را به جای انفعال به کار بریم. دانشگاه از غم بی‌پاسخی شرمنده است. همه سو سخن از انفعال دانشگاه است. مقام‌های اجرایی می‌گویند دانشگاه راه حل‌های مناسبی به ما نمی‌دهد. حرف ما را به خودمان تحویل می‌دهد. صنعت می‌گوید دانشگاه هر جا وارد شده، خودش و ما را گیر انداخته است. بازاری‌ها از دانشگاه زده شده‌اند و می‌گویند دانشگاهی‌ها راه حلی ندارند. استاد دانشگاه هم خودش در سیستم اداری بسته‌ای قفل می‌بیند و می‌گوید اگر دانشگاه دست مرا نبسته بود چنین و چنان می‌کردم. آیا این‌ها همه یعنی این که دانشگاه منفعل است؟ انفعال دانشگاه یعنی این که دانشگاه آماج انتقادها در مورد مسایل حل‌نشده است به جای این که بتواند راه حلی نشان دهد، از بی‌پاسخی در مسایل مختلف شرمنده است. در واقع ممکن است دانشگاه پاسخ‌های بسیاری داشته باشد اما نه آن پاسخ‌هایی که به کار آمده باشند. چرا دانشگاه نمی‌تواند پاسخی پذیرفتنی به پرسش‌های جامعه، بازار، صنعت و دولت بدهد؟ این متن در پی پاسخ گفتن به همین پرسش است.
دنیا در دوران کرونا در برهه‌ای تعطیل شد، امری که کمتر نسلی آن را تجربه کرده است. در عین اینکه کرونا تجربه بدی است اما تجربه سختی نیز هست و آدمی را دچار سرگشتگی می‌کند.
عده‌ای از والدین فرزندان خود جزو دارایی و مایملک خود می‌پندارند و فکر می‌کنند هر طور که دوست دارند می‌توانند با آنها رفتار کنند، معمولا خانواده‌ها چون فکر می‌کنند فرزندان در خانه هستند بنابراین جزو املاک آنها محسوب می شود این در حالی است که خانواده‌ها هم باید هنجارهای جامعه را به کودکان خود یاد دهند و هم ارزشهای خود را. ارزش‌هایی که والدین یاد می دهند موقتی است و فرزندان وقتی بزرگ شدند خود ارزشهای خود را انتخاب می‌کنند. بنابراین کودک امر خصوصی ما نیست بلکه هم متعلق به امر خصوصی و هم متعلق به اجتماعی بزرگ است.
بیماری همه‌گیر COVID-۱۹ بر سیستم آموزشی جهان تأثیر گذاشته و منجر به تعطیلی تقریباً کل مدارس، دانشگاهها و کالج‌ها شده است. طبق برآورد یونسکو، در ماه مارس، تعطیلی مدارس در سراسر جهان باعث شد ۱.۷ میلیارد دانش¬آموز و دانشجو (۹۱ درصد)، دوران مدرسه را در خانه سپری کنند.
در بسیاری از موارد ابراز علاقه اشتباه باعث سوء تفاهم‌هایی می‌شود که زن و شوهر را از یکدیگر رنجیده خاطر و حتی ناامید می‌کند، به همین دلیل باید به این مقوله توجه جدی شود.
آموزش تربیت جنسی اصلا در ایران معنا نشده و اهمیت آن مورد توجه قرار نگرفته است،این دغدغه‌ای است که بیشتر برای مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد وجود دارد و پررنگ است و مساله دولت و قانونگذار نیست وگرنه هر چیزی که دغدغه نهادهای بالادستی باشد، همیشه پیگیری و بابت آن هزینه می‌شود.
صحبت درباره مسائل جنسی معمولا تابو بوده و همچنان هم صحبت درباره این مسائل با احتیاط و آهسته انجام می‌شود؛ چه برسد به اینکه کسی مورد آزار و اذیت جنسی هم قرار بگیرد و بخواهد درباره آن صحبت کند. اما این موضوع معمولا همیشه و در همه فرهنگها وجود داشته و بویژه برخی از چهره‌های مشهور هنری، ورزشی و حتی سیاسی در مظان اتهام آزار جنسی قرار دارند و برخی از آنان هم واقعا اقدام به آزار و اذیت کرده‌اند.
