پیشنهادی برای ایفای «مسئولیت اجتماعی» در دوران کرونا و ایام محرم

یکی از موضوعاتی که اقتضای زندگی اجتماعی است، درک‌ شرایط خاصی است که افراد در زندگیشان تجربه می‌کنند،برای مثال شرایط بحران اقتضا می‌کند که افراد نسبت به خودشان و بقیه اعضای خانواده مسئولیت پذیر باشند.در حال حاضر شرایط کرونا را تجربه می‌کنیم و بعد از ۵ ـ ۶ ماه براساس آمارهای رسمی نگرانی از افزایش شیوع این بیماری شدت پیدا کرده است. تقریبا ۷۰ میلیون از جمعیت کشور در مناطق قرمز یا هشدار قرار دارند که این نشان می‌دهد به رغم آنکه در دوره‌ای شاهد روند کاهشی بودیم، الان تعداد افراد فوتی به بیش از ۲۰۰ نفر در روز رسیده است. این موضوع نشان می‌دهد که ما برای پایداری کاهش ابتلا نتوانسته‌ایم وظایمان‌را به درستی انجام دهیم، گاهی این وظایف در قالب استفاده از وسایل بهداشت فردی مثل ماسک، شستن دست‌ها و ... است، گاهی هم به عدم حضور در تجمعات مثل عروسی‌ها و عزاداری‌ها برمی‌گردد.
بسیاری از افرادی که به تازگی به کرونا مبتلا شده اند، افردی هستند که پروتکل‌ها را رعایت ‌نکرده و در مجامع عمومی حضور پیدا کرده‌اند، در حال حاضر نیز ایام عزاداری محرم ‌را پیش روداریم که چند نکته می‌تواند در حوزه مسئولیت اجتماعی مورد توجه قرار بگیرد. در این ایام مردم معمولا نذورات زیادی دارند و اگر این نذورات به سمت تهیه اقلام بهداشتی برای افرادی که امکان تامین آن را ندارند یا مراکز درمانی ارائه کننده خدمات حرکت کند، می‌تواند در راستای انجام مسئولیت اجتماعی باشد.بخش دیگری از ایفای مسئولیت اجتماعی در این شرایط این است که مراسم بزرگ برگزار نشود و تا می‌توانیم‌ از طریق تلویزیون و رسانه‌ها و فضای مجازی برای عزاداری‌ها بهره ببریم. همچنین رعایت فاصله‌گذاری‌ها و کوتاه بودن زمان حضور در مراسم‌های عزاداری کوچک نیز می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.
در حال حاضر در برخی از اماکن مانند مطب پزشکان و ... که افراد حتی در این شرایط ناچارند به آنها مراجعه کنند، انواع و اقسام وسایل ضدعفونی کننده در نظر گرفته شده یا تعداد بیماران حاضر در محل به حداقل رسیده است. این اقدامات در شرایطی صورت می‌گیرد که خوشبختانه در این اماکن اقدامات مذکور در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی و بدون دریافت هزینه‌ای از مراجعان انجام ‌می‌شود. درواقع تلاش برای رعایت پروتکل‌ها یک گام برای ایفای مسئولیت اجتماعی است. آنچه مسئولان وزارت بهداشت می‌گویند این است که عموما اکثر افراد مبتلا در تجمعات حضور داشتهاند. ما در یک جامعه زندگی می‌کنیم و نمیتوانیم نسبت به آنچه در اطرافمان می‌گذرد بی تفاوت  یا نظاره گر باشیم. انسان اجتماعی هم‌ باید مسئولیت پذیر و هم‌ عامل به ایفای این مسئولیت باشد تا در آینده شاهد کاهش شیوع این بیماری باشیم.