خودتان را با رتبه کنکور فرزندتان معنی نکنید

کنکور انتهای راه نوجوانان نیست و الزاما همه نوجوانان نمی توانند از نظر تحصیلی موفق باشند، لذا بهتر است والدین از کودکی استعداد فرزندانشان را بیابند و به جای ایجاد تنش در خانواده، باور داشته باشند افرادی که می توانند در حیطه استعداد خود قدم بردارند، موفق‌تر از کسانی هستند که رتبه‌های بالایی در کنکور کسب می‌کنند. هم اکنون نوجوانان در شرایط خوبی نیستند،در حال حاضر با ویروسی به نام کرونا مواجه هستیم و همین بیماری باعث شده دیگر تفریحات سابق در خانواده ها وجود نداشته باشد و مکانیزم خانواده ها نیز در هم تنیده شود؛ میزان استرس‌ها طی ۶ ماه اخیر افزایش داشته است، از سویی دیگر نوجوانان هم در این مدت امکان حضور در مدارس را نداشته اند و به دنبال آن منزوی تر و افسرده شده اند.
به دنبال تمام مسائل مطرح شده والدین در این روزها از اینکه فرزندشان در کنکور قبول نشود می هراسند و حتی خود را با رتبه کنکور فرزندشان معنی می کنند و احساس بی ارزشی دارند، در این حالت این نوجوانان هستند که به دلیل اینکه شاهد ترس های والدینشان هستند، دچار اضطراب و استرس می شوند، زیرا آنها نمی دانند که چطور باید در زمان وقوع بحران حل مسئله کنند.نوجوانانی که در خانواده مورد توجه نباشند، والدین حمایتگری نداشته باشند، اعتماد به نفس پایینی دارند و فقط خود را با دستاوردهایشان می شناسند، ممکن است به سمت خودکشی پیش بروند که در وقوع بحران ها به ویژه زمانی که تنش نوجوان در زمان کنکور افزایش می یابد و فرد نمی تواند تعادل هیجانی خود را به دست آورد ممکن است به سمت خودشکی پیش رود؛ برخی از نوجوانان پس از آزمون کنکور و علی رغم اینکه پاسخ آزمون نیامده است به خودکشی متوسل می شوند و برخی از نوجوانان نیز در روزهای نزدیک به اعلام نتایج واکنشهایی را از خود بروز می دهند.اغلب والدین از بحران بلوغ فرزندان خود شناخت کمی دارند، به موضوع خودکشی در نوجوانان اشاره کرد براساس پژوهشها چند عامل در خودکشی نوجوانان موثر هستند که در این میان برآورده نشدن نیاز به عشق و تعلق، عدم کنترل، پیش بینی ناپذیری و بی نظمی، خودانگاره نامطلوب، اجتناب از شرم و شکست، قطع روابط مهم حساس، عصبانیت، خشم و نفرت از عوامل موثر خودکشی در دوران نوجوانی است. در واقع به نظر می رسد که تغییرات جسمی، عاطفی و اجتماعی در دوران نوجوانی افزایش می یابد و به دنبال آن اضطراب و نگرانی در برخورد با عوامل استرس زا، فشار والدین کلاس های زیاد، فشار والدین و مدارس، مهارت نداشتن والدین و عدم اطلاعات والدین از مراحل رشدی نوجوانی و رفتار والدین باعث می شود که نوجوانان به دنیای افسردگی پناه ببرند.
نوجوانانی که استرس بالایی را تجربه می‌کنند یا دلبستگی شان با والدین ناایمن است، این دسته از نوجوانان احساس تنهایی، پوچی و بی ارزشی می کنند و امکان خودزنی و خودکشی در آنها افزایش می یابد.افسردگی در دوران نوجوانی باعث می شود که فرد احساس پوچی کند، علاقه و لذت انجام فعالیتها را از دست بدهد، دچار افزایش و کاهش وزن، اختلال در خواب، بی‌قراری و کندی روانی حرکتی و خستگی زیاد و کاهش تمرکز و افکار عود کننده درباره مرگ و خودکشی شود. حتی بسیاری از نوجوانان در این مراحل سنی خود آسیب رسانی دارند به طوریکه رفتار تکانشی و  بدون فکر دارند که در بسیاری از مواقع این آسیب رسانی رفتاری عمدی است که موجب آسیب بدنی به صورت جزئی تا شدید می شود.
براساس پژوهشهای انجام شده، بیشتر خودکشی ها در حوالی ۱۵ تا ۳۰ سالگی رخ می دهد اما احتمال خودکشی میان کسانی که دارای اختلالات روانی هستند بیشتر است و کسانی که عزت نفس و اعتماد به نفس کمی دارند احتمال بروز رفتارهای آسیب زننده در آنها بیشتر است.توصیه می‌شود که والدین به رفتارهایی مانند پرخاشگری،حملات پانیک، بی‌خوابی، رفتارهای تکانشی، افسردگی، بی قراری، اضطراب شدید و ناامیدی در نوجوانانشان در دوران کنکور توجه کنند.همه افراد می توانند در حیطه خاصی موفق باشند و این یعنی هر فردی دارای استعدادهای خاصی است و الزاما همه نوجوانان نمی توانند از نظر تحصیلی موفق باشند، لذا بهتر است والدین از کودکی استعداد فرزندانشان را بیابند و به جای ایجاد تنش در خانواده، باور داشته باشند افرادی که می توانند در حیطه استعداد خود قدم بردارند موفق‌تر از کسانی هستند که رتبه‌های بالایی در کنکور کسب می‌کنند. باید بدانیم کنکور انتهای راه نیست و بعد از آن نیز نوجوانان می توانند موفق باشند، به شرط آنکه استعدادشان کشف شده باشد.