در عهد کرونا تک‌چرخ نزنیم

در مورد سیاست‌ها و برنامه‌های کنترل و مقابله با کرونا روش‌های متعدد و مختلفی در کشورها تجربه شده است. فصل مشترک آنها این آموزه مهم است که کرونا تا مقاوم‌شدن بدن انسان به انواع ویروس، شکستدادنی نیست؛ باید آن را مهار کرد، زیرا در چرخه گردیسی زیستی ویروس‌ها، گونههای جدید سربلند خواهند کرد به‌طوری که فردا کووید ۲۰ و ۲۱و .... مهمان ناخوانده ماست. شکست‌دادن برخاسته از اندیشه‌های انسان مغرور، علم و سیاست سلطه‌جویانه دوران مدرنیسم است که با شیوع ویروس کووید ۱۹ شوک و تلنگر جدی بر آن وارد شده است .

 در دوره گذر از کرونا ایمنی شهروندان و سلامت جسمی، روانی و اجتماعی پایدار آنان در صدر نیازها و سیاست‌گذاریها و برنامه‌هاست. کرسی‌نشینان مجالس قانونگذاری، امران و مجریان دولت‌ها و حکومت‌ها و مسندنشینان قضا و داوری چاره‌ای جز بها دادن بیشتر به بهزیستی و رفاه مادی و معنوی مردم جوامع خویش ندارند

مهم‌ترین چالش امروز کشورها و جوامع در عهد کرونا برقراری تعادل بین استراتژی "معیشت" و "سلامت" است. اقتصادهای بزرگ جهانی با تزریق بسته‌های مالی در صدد هستند تا از رکود در پیش رو کمتر صدمه ببیند و چرخ تولید و تجارت آنها همچنان سریع و سودآور بچرخد. زیرا بر این باورند که همدلی‌ها و همکاری‌های امروز موقتی بوده و جهان فردا همچنان رقابتی و منفعت جویانه است
 عهد کرونا در ایران تا چندین ماه دیگر تا مقاوم‌شدن اعضای جامعه در مقابل ویروس و  یا کشف دارو و واکسن  کووید ۱۹ ادامه خواهد داشت. جامعه ما پس از تعطیلات نوروزی سال ۹۹ در مسیر دوراهی قرنطینه همگانی و بازگشت تدریجی به حیات و کار و فعالیت اقتصادی است. از یک طرف نه امکان و نه مدیریت قرنطینه کامل وجود دارد و نه وارد‌شدن به مسیر ایمنی طبیعی و ابتلا هفتاد درصد و بیشتر مردم به ویروس و فوت چندین میلیون ایرانی بر حسب محاسبه انجمن ایمنولوژی
پس چه باید کرد؟ یافتن مسیر با هدف افزایش ایمنی و سلامت شهروندان از یک طرف و حرکت در مسیر شروع فعالیت‌های اقتصادی و بنگاه‌های کسب و کار آن هم به صورت پلکانی ۷ با رعایت حفظ فاصله فیزیکی و رعایت اصول بهداشتی  و پروتکل‌های پیشگیری و درمان و آماده‌سازی امکانات و تجهیزات پزشکی ودرمانی و حفظ کار‌آمدی سرمایه‌های انسانی بهداشت و درمان و کادر درمانی  از طرف دیگر راه‌گشاست.
مراقب باشیم براساس پیشینه فرهنگ دوالیسم در جامعه ایران یک بعدی و افراطی  به مسأله و راه حل‌های پیش رو نگاه نکنیم و به اصطلاح تک‌چرخ نرنیم. هم چرخ اقتصاد را ببینیم و هم چرخ سلامت و به مانند دوچرخه سوار ماهر هماهنگ و پایدار پا بزنیم تا در فردای روزگار جزو جوامع درمانده و فرسوده قرار نگرفته و با کمترین تلفات مرگ و میر انسانی رونق  اقتصادی را شاهد باشیم و به سلامت به مقصد برسیم ،در غیر این صورت با فروپاشی اقتصادی  فروپاشی اجتماعی و فرهنگی و اخلاقی جامعه در انتظار ماست.