تاملی روانشناختی بر دنیای پساکرونا و سبک زندگی آدمیان

یکی از روش‌های جدید درمان در روانشناسی، درمان‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی هستند. ذهن‌آگاهی رویکردی است که تأکید بسیار بر “ اکنون” و “ اینجا” دارد و‌ نه تنها زیستن در زمان حال، بلکه توانایی “زیست ساده” و “ساده زیستن”.
یکی از شاخص‌های اصلی این رویکرد توانایی برخورداری از ذهنی” ژله”‌ای است که نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری بالا و متوقف‌نشدن در گذشته و ‌توانایی “‌عبور” از رخدادها و وقایع و آدم‌ها و حرف‌هاست تا به راحتی به “‌آرامش” رسید و آرامش را در وجود خود ایجاد کرد. 
در این رویکرد گذشته و ماندن در گذشته امری موهوم و ترس و اضطراب از آینده بی‌دلیل است. اما دست یافتن به این معنا تنها یک توصیه نیست بلکه تلازمی وثیق با سبک زندگی فرد دارد و همه تلاش روانشناسی، تغییر سبک زندگی فرد است و به تدریج برای دست‌یافتن به آرامش باید اتمسفر و سبک زندگی او‌ تعییر یابد تا زندگی‌کردن را “ یاد بگیرد” و قدر زندگی” و “ حال” را بداند و بتواند “ لحظه‌“‌ها را درک کند و شادی‌های عمیق را تجربه کند و از عادی زندگی و زندگی عادی، عمیق‌ترین و ناب‌ترین حس‌های زیبا را دریافت کند، این همه تلاش روانشناسی معاصر و رویکرد ذهن‌آگاهی در سال‌های اخیر است.
این فرصت تاریخی برای درک لحظه‌ها در بحران کرونا و توقف ناگهانی دنیا به دست آمد و در پسِ ترس‌های کرونا  و فردایی که حالا به تنفس و عطسه و سرفه‌ایی بند است “ زندگی” معنای دیگری پیدا کرد و یک خرید کردن عادی، بیرون رفتن، دید و ‌بازدید معمولی، حالا معنا پیدا می‌کند و آرزو می‌شود.
حالا عادی‌ترین رفتارهای روزمره که قبلا شاید ملال‌آور بود، هیجان‌آور می‌شود و‌ نگاه به زندگی در روزگاری که شاید بهار را باید از پشت پنجره‌ها دید، و عطر دل‌انگیز بهار نارنج را از فیلتر ماسک بویید! یک دل‌خواسته عمیق می‌شود.
دنیای پساکرونا نه تنها سبک زندگی آدمیان را تغییر می‌دهد بلکه نسبت آنها با مفاهیمی همچون، اخلاق، معنا، فردگرایی، بدبینی و ‌خوش‌بینی، هنر، موسیقی، مطالعه و معنویت عوض می‌کند و ‌بسیاری از مفاهیم شاید لازم است که دوباره تعریف شوند تا در دنیای پساکرونا بتوان دوباره زیست و ‌از متن ساده زندگی، بطن‌ها را پیدا کرد، برشمرد و باز زندگی کرد.
شاید این همان معنایی است که قرن‌ها قبل مولانا جلال‌الدین بدان اشاره کرده‌است؛
قرن‌ها بگذشت و این قرن نویست                    ماه، آن ماهست، آب آن آب نیست
از این رو دنیای پساکرونا دنیایی‌ است مشحون و ‌مالامال از جلوه‌های ذهن‌آگاهی که لحظه‌ها معنا می‌یابند و زندگی در لحظه جاری می‌شود.