بی تردید حضور افراد پرخاشگر در جامعه سبب آسیب‌های اجتماعی بسیاری مانند درگیری‌های فیزیکی، قتل و اعتیاد می‌شود بنابراین خشونت باید به طور سازنده مورد بهره برداری قرار گیرد همچنین تربیت صحیح فرزندان، بهره گیری از فرهنگ تعامل و گفت وگو، آموزش چگونگی رفتار در مقابله با خشونت‌گران از طریق کارگاه های آموزشی، دفترچه های راهنما، فیلم های سینمایی، سریال در کاهش خشونت و پرخاشگری موثر است.
در جامعه‌ای که افسردگی، ناامیدی، و ناامنی ذهنی و روانی به شکل فزاینده‌ای افزایش یافته، مسلما است که میزان همدلی و میل به کنترل و رعایت اخلاقیات کاهش می‌یابد. در چنین جامعه‌ای، بخش کینه جو و خشونت ورز حاکمیت با بخش انتقام‌جو و خشن جامعه علیه گروه یا تعدادی از مردم همدستان می‌شود تا با کمک همدلی با خشونت و له کردن دیگری، اضطراب را از خود دور کند.
در گذشته پسران کمک حال خانواده بودند و در کارهای کشاورزی به خانواده کمک می کردند ولی در حال حاضر اوضاع فرق کرده و دختر بیش از مردان کار می کنند و به خانواده هم بیشتر می رسند اما هنوز همان نگاه قدیمی باقیمانده است حتی دستگاه های دولتی اکثرا از مردان تشکیل شده اند.
خشونت صرفاً جسمی نیست بلکه می‌تواند از نوع مادی، روانی، جنسی و… نیز باشد. چه بسا حتی برخی از کارشناسان بر خشونت‌های روانی تاکید کرده و آسیب‌های آن را نسبت به سایر خشونت‌ها بیشتر می‌دانند.
منشا هر خشونتی به عوامل متعددی در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصاد بستگی دارد. برخی خشونت‌ها از جمله خشونت خانگی ممکن است به دلیل مراجعه نکردن افراد در آمار ثبت نشود اما با این وجود، خشونت‌هایی که در دستگاه قضا بررسی و ثبت می‌شوند، شاخص بالایی دارند.
پیش از هر چیز لازم است تعریف خودمان را از خشونت مشخص کنیم. خشونت به حالتی از یک رفتار گفته می شود که در نقطه مقابل عطوفت، محبت و مهربانی قرار دارد و منظور از آن این است که فرد خشن با استفاده از زور و فشار، خواه زور و فشار فیزیکی و خواه غیر فیزیکی، می خواهد خواسته ی خود را بر دیگران تحمیل کند. این تعریف از خشونت علی رغم همپوشانی با مفهوم پرخاشگری که در روانشناسی اجتماعی کاربرد دارد اندکی با آن متفاوت است. که البته موضوع بحث اکنون ما نیست و ما این دو مفهوم را در ادامه بحث یکسان فرض می کنیم.
