انفعال دانشگاه از جنبه‌های مختلف می‌تواند مورد بررسی قرار می‌گیرد، و خود انفعال دارای شاخص‌های متعددی است. اما اینجانب، موضوع انفعال دانشگاه را اکنون ازجنبه مدیریت دانش و مستندسازی تجربیات مد نظر دارم و با توجه به صحبت اولیه شما در خصوص انفعال دانشگاه در باب مستندسازی، در این راستا باید توجه داشت که در این مسیر تنها مستندسازی را در نظر داریم یا مستندسازی تجربیات مدنظر است.
مطابق آنچه شرح آن گذشت، معلوم می‌شود که در فضای گفتمانیِ جامعۀ ایرانی و متأثر از نظام تربیتیِ غالب که که به‌جای احترام به تفاوت و ارزش‌قائل‌شدن برای خلاقیت، ارزش را در هم‌شکلی و متابعت تعریف می‌کند، تضاد، معنایی منفی به خود می‌گیرد و تعبیرِ «تضاد سازنده» مقوله‌ای ناآشنا است که ترکیبی مهمل را به ذهن متبادر می‌سازد. در چنین ساختاری از نظام معنایی، سلامت و سعادت، تنها در «توافق» معنا می‌شود و توافق نیز تنها در تصدیق بالادست، تبعیت از او و هم‌شکلی با او، ازطریقِ وفاداری و فداکاری تعریف می‌شود. درنتیجه، تفسیرِ انسان دانشگاهی از فعالیت در موقعیت‌های متعارض بسیار پرهزینه و بی‌فایده به نظر می‌رسد و لذا احتسابات عمل‌گرایانه، انسان دانشگاهی را در جهت رفع نیازهای خود، به سمت اتخاد استراتژی‌های انفعالی سوق میدهد و در نهایت، منجر به رفتارهای انفعالی می‌شود.
این چارچوب با درنظرگرفتنِ هر دو سوی عاملیت و ساختار، توانایی آن را دارد تا افزون بر تحلیل رفتار انفعالیِ سازمان دانشگاه و انسان دانشگاهی، رفتار افراطیِ برخی سازمان‌های سیاستی و پرخاشگری و برتری‌طلبیِ برخی از سیاستمدارانِ فعال در چنین فضایی را نیز تحلیل نماید.
در دانشگاه فضای فعالیت برای همه به شرطی که در چهارچوب قانونی باشد، وجود دارد و ما بیش از هرچیزی نیاز به این داریم که تشکل‌های اسلامی با انجام فعالیت سازنده و مفید زمینه ارتقاء بینش و نگرش را که یکی از مهمترین دغدغه های مقام معظم رهبری است، در دانشجویان فراهم کنند.
انفعال دانشگاه یعنی؛ دانشگاه را تبدیل به نهادی کنیم که هرچند کارکردهای خاصی را به خوبی انجام میدهد (و نمودهای بیرونی خوبی دارد) اما عمل علمی خوب در آن رایج نیست.
عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور گفت: انفعال دانشگاه به معنای خاص، یعنی نداشتن مسئولیت اجتماعی نسبت به محیط اطراف (جامعه، شهر، کشور)، موضوع بسیار مهمی است و انتظار داریم که دانشگاه این کارکردها را داشته باشد؛ اما اگر فکر می‌کنیم انفعال دانشگاه را می‌توانیم با سیاست‌گذاری‌هایی از جنس روال عادی سیاست‌گذاری برای آموزش عالی حل کنیم، این کار را نکنیم بهتر است.
حال دانشگاه به مثابه ی نهاد ساختاری و شامل مجموعه های انسانی با وظائف و دستور زبان عملی مورد تصور ما است که در بند شر و اهریمن، در بند کرونا که به عنوان یک اپیدمی جهانگیر بر آن غلبه کرده است، چه مصادف با داستان حضرت یونس و چه برابر داستان حضرت ابراهیم، درسی از انبیا برای خویش کاری دانشجویان، دانشمندان و مدیرانی است که مسئولیت تنظیم ساختارهای اداری دانشگاه را بر عهده دارند، درسی که بتوانند در برابر شر از انفعال در آمده و به عنوان یک کردار اخلاقی در میان خیر و شر احساس مسئولیت و رسالت تاریخی بکنند. آن چه که بیش از همه بر عهده ی جریان نقادی و جنبش دانشجویی در قلب دانشگاه است.
مسئلۀ انفعال، انحطاط، بی‌تفاوتی و مشتقاتش مفهومیش جزو پر تکرارترین مفاهیم در فهم روان‌شناسی اجتماعی ایرانیان هستند. این مفاهیم و صفات دربارۀ ایرانیان آنقدر تکرار شده‌اند که به بدیهی‌ترین مفاهیم برای فهم وضعیت روانی-اجتماعی بدل گشته‌اند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با بیان اینکه کار دانشگاه با آن چیزی که احزاب سیاسی دنبال می‌کنند متفاوت است، اظهار کرد: دال اصلی دانشگاه فعالیت سیاسی نیست، بلکه کارش این است که امر سیاسی را به امر آکادمیک محول کند. در دانشگاه نباید فعالیت سیاسی کرد، بلکه باید مفاهیم سیاسی را در ساحت دانایی صورت‌بندی کرد.
